w przestrzeni

См. также в других словарях:

• na przestrzeni — {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z dopełniaczem, ofic. {{/stl 8}}{{stl 7}} wskazuje na czas trwania czynności; w ciągu, w czasie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na przestrzeni ostatnich lat miasto pozyskało nowe tereny pod zabudowę. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przestrzeń — ż V, DCMs. przestrzeńeni; lm M. przestrzeńenie, D. przestrzeńeni 1. blm «trójwymiarowa rozciągłość, nieokreślona i nieograniczona, w której zachodzą wszystkie zjawiska fizyczne» Ruch ciał w przestrzeni. Zajmować określone miejsce w przestrzeni.… …   Słownik języka polskiego

• kosmiczny — 1. «odnoszący się do kosmosu; znajdujący się, zachodzący, odbywający się we wszechświecie, pochodzący z wszechświata» Ciała, zjawiska kosmiczne. ∆ astr. Pył kosmiczny «drobne ciała stałe wchodzące w skład materii międzyplanetarnej,… …   Słownik języka polskiego

• między — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z biernikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na cel ruchu przestrzennego znajdujący się w przestrzeni wyznaczonej przez dwa obiekty : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mysz… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pomiędzy — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z biernikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na cel ruchu przestrzennego, znajdujący się w przestrzeni wyznaczonej przez dwa obiekty; między : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość …   Słownik języka polskiego

• poprzez — {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z biernikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na drogę ruchu przecinającego jakiś fragment przestrzeni lub wyznaczonego przez punkty w tej przestrzeni; (którędy?) :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… …   Słownik języka polskiego

• ejektor — m IV, D. a, Ms. ejektororze; lm M. y techn. «przyrząd wsysający ciecz lub ciała sypkie z przestrzeni o ciśnieniu niższym od atmosferycznego i wtłaczający je do przestrzeni o ciśnieniu atmosferycznym; stosowany w aparaturze chemicznej, chłodniczej …   Słownik języka polskiego

• ekstrapolacja — ż I, DCMs. ekstrapolacjacji, blm 1. «czynność myślowa polegająca na tym, że na podstawie znajomości przebiegu jakiegoś zjawiska w pewnym odstępie czasu lub w pewnej przestrzeni przewidujemy jego przebieg w innych, niedostępnych naszym badaniom… …   Słownik języka polskiego

• geometryczny — 1. «wchodzący w zakres geometrii, będący przedmiotem jej badań; stosowany w geometrii» Wzór geometryczny. ∆ Postęp geometryczny «ciąg liczb, w którym każdy wyraz, oprócz pierwszego, powstaje z wyrazu poprzedniego przez pomnożenie go przez liczbę… …   Słownik języka polskiego